But dreams come slow and go so fast…

Κάθισα και σκέφτηκα σε ανύποπτο χρόνο την ατάκα που έχω πει περισσότερο στην ζωή μου… «Υπομονή και όνειρα». Και είναι ακριβώς έτσι. Περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις και μόλις βυθιστείς σε αυτή την αναμονή και προσπεράσεις φέρνοντας στο νου μικρές καθημερινές απαιτήσεις, γίνεται ένα κλικ. Μια σειρά από απανωτά μπαμ. Γιατί τα όνειρα αργούν, αλλά όταν έρθει η στιγμή τους -αυτό πού όλοι αποκαλούμε σωστό timing και πασχίζουμε να μας κάτσει- έρχονται με φόρα και σαρώνουν τα πάντα. Καθαρίζουν το πριν, επενδύουν στο τώρα, ρίχνουν και ένα αισιόδοξο βλέμμα στο αύριο. Δεν θα πω τι είναι πιο σημαντικό… 

να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο και να έχει διάρκεια ή να έχεις την ωριμότητα να καταλάβεις ότι είναι η ώρα του και απλά να το ζήσεις για όσο κρατήσει; Καθένας αποφασίζει, αν θα πιαστεί από τα όνειρα του για τα καλά ή αν θα τα κρατήσει ως αναφορές για τη διαδρομή του, στη συνέχεια. Θα πω μόνο πως αυτό το ωραίο σοκ είναι τόσο δυνατό, που σε ωθεί να ξαναγνωρίζεις τον εαυτό σου, να ξανασυστήνεσαι στον καθρέφτη σου και να χαστουκίζεσαι από χαρά που οι εκπλήξεις υπάρχουν και παραυπάρχουν και δεν συμβαίνουν μόνο στους άλλους. Επίσης… άλλο να το φαντάζεσαι κι άλλο να το βιώνεις. Αν υποθέσουμε πως πλάθουμε μηχανικά, ασυνείδητα, αυτόματα όλα τα ιδανικά concept για τα όνειρα μας, θα πρέπει να έχουμε το θάρρος όταν μας χτυπήσουν την πόρτα… να παραδεχτούμε πως η ζωή έχει από μόνη της μεγαλύτερη φαντασία από εμάς. Ευτυχώς είναι τόσο απρόβλεπτη, τόσο συντονισμένη με το σύμπαν, τόσο εξοικειωμένη με την συνθήκη πως ό,τι αξίζουμε θα μας το δώσει. Ίσως αυτό να είναι και το μυστικό. Απλά, είναι μάλλον επτασφράγιστο, γιατί εμείς το παίρνουμε χαμπάρι αρκετά αργά (έτσι λέει η γιαγιά μου τουλάχιστον). Πέρα από τα λόγια όμως αυτό που δεν διανοείσαι when a dream comes true… είναι η ευκολία με την οποία σου συμβαίνει. Ξαφνικά δεν υπάρχουν αγκάθια, ούτε εμπόδια, ούτε αναμονές, ούτε καθυστερήσεις, ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε ενδεικτικός μπούσουλας γι’ αυτά που πρέπει να κάνεις, να πεις, να νιώσεις. Με τον πιο λιτό τρόπο τα αποδέχεσαι και στην χειρότερη περίπτωση ανάμεσα στα λεπτά που κυλούν απρόσμενα χαζεύεις και λίγο το ταβάνι μπας και συνειδητοποιήσεις τι σου γίνεται. Αλλά ξέρετε κάτι; Τα όνειρα δεν είναι για να τρως χρόνο συνειδητοποιώντας τα. Είναι για να μας δείχνουν κάθε τόσο, ότι μόνο όταν θέλεις παρά πολύ, μια κατάσταση, έναν άνθρωπο, μια δουλειά… όλα μπαίνουν στο τρυπάκι σου και μοιραία σου κοτσάρονται μια ωραία πρωία ή μια απερίγραπτη νύχτα. Αν τυφλωθείς, τυφλώθηκες και μπράβο σου. Το πρόβλημα είναι μην μπερδέψεις το όνειρο με τον εγωισμό σου και καταστρέψεις την αύρα του. Ως γνωστόν δεν είναι όλα τα όνειρα για τον ίδιο σκοπό. Άλλα διδακτικά, άλλα εκτονωτικά, άλλα αναγκαία, άλλα περιπετειώδη κι άλλα παντοτινά για όποιον ξέρει να τα κρατά καλά φυλαγμένα.