Το ξύπνημα του Πρίγκιπα.

Θα ξυπνήσεις ένα πρωί

Και θα δεις γύρω το τίποτα

Και θα θες να ξανακοιμηθείς για να δεις όνειρα

Μα ο Μορφέας θα σε αρνείται...

Σαν τιμωρός, σαν απαγωγέας των ονείρων σου,

σαν βασανιστής, σαν αυστηρός μπαμπάς του ύπνου σου

Θα ξυπνήσεις ένα πρωί

Και θα μετρήσεις τον χρόνο

Και θα πονέσεις για τα δευτερόλεπτα που έχασες

Μα τα χέρια σου θα ναι δεμένα...

Γιατί βιάστηκες να γιατρέψεις τους φόβους σου,

γιατί αγνόησες εγωιστικά τους χτύπους σου

Θα ξυπνήσεις ένα πρωί

Και θα με ψάξεις

Και θα θες να γυρίσεις εδώ για να δεις αν περιμένω

Μα η πόρτα θα χει κάγκελα...

Όπως εκείνα που μπαίνουν στα χαμηλά παραθύρια για τους κλέφτες,

όπως εκείνα που φρενάρουν τις σκέψεις και γκρεμίζουν τους κόσμους

Θα ξυπνήσεις ένα πρωί

Και θα σαι παιδί

Και σαν παιδί θα ζεις επιπόλαια χτυπώντας τα γόνατα σου

Μα αυτή τη φορά οι πληγές δε θα κλείνουν...

Θα κλείνεις μόνο τα μάτια σαν τον Μικρό Πρίγκιπα

και θα ψάχνεις το λουλούδι σου με τα αγκάθια του

Ε.Σ. (Από τις "40 Δαγκωμένες Αλήθειες")