Εδώ στο πάτωμα.

Γραμμές ευθείες ή καμπύλες

κύκλοι μεγάλοι ή μικροί

αγάπες ξένες ή δικές μου.

Όλα τ’ αντίθετα, τα’ αλλόκοτα μέσα μου συναντιούνται

όλες οι λέξεις που γκρινιάζουν μεταξύ τους με θυμούνται.

Είναι σα να ‘ρχεσαι σύ,

μια αναγγελία για την αίγλη σου

για του μπερδέματος σου την μαγεία.

Και συλλογίζομαι τα ενάντια,

να μπω λίγο στο σώμα σου

να δω μήπως τρυπώσω.

Και γίνω εγώ τ’ αντίθετο σου για να σ’ έλκω

σε μένα να γυρίζεις και να θέλεις

σε μένα να επιστρέφεις σαν πεθαίνεις.

Να σβήνω τις αράδες του πόνου σου

να σπάω των σφαλμάτων την ρουτίνα σου.

Έτσι απλά και σιωπηλά χτίζω τα βήματα

στέλνω σήματα μύρια στης ψυχής σου τις ταράτσες

όπως απλώνεις τ’ άπλυτα της μοναξιάς σου να τα δεις

και να μου στείλεις ένα νεύμα από ανάγκη.

Για της ανάγκης σου τα πέπλα εδώ στο πάτωμα

ζητώ το έλεος του κόσμου πριν να κλάψω

πριν σ’ αγαπήσω, πριν σε δέσω, βασανίζομαι

για να μη χάσω ούτε στιγμή απ’ τη σοδειά σου.

Σοδειά από αρνήσεις που με κέρασες

που με κερνάς ακόμη τώρα και καυχιέσαι

κι είναι τα κεράσματα γλυκά κι ας μ’ απαρνιέσαι.

Ε.Σ. (Από τις "40 Δαγκωμένες Αλήθειες")