14/5/13

But dreams come slow and go so fast…



Κάθισα και σκέφτηκα σε ανύποπτο χρόνο την ατάκα που έχω πει περισσότερο στην ζωή μου… «Υπομονή και όνειρα». Και είναι ακριβώς έτσι. Περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις και μόλις βυθιστείς σε αυτή την αναμονή και προσπεράσεις φέρνοντας στο νου μικρές καθημερινές απαιτήσεις, γίνεται ένα κλικ. Μια σειρά από απανωτά μπαμ. Γιατί τα όνειρα αργούν, αλλά όταν έρθει η στιγμή τους -αυτό πού όλοι αποκαλούμε σωστό timing και πασχίζουμε να μας κάτσει- έρχονται με φόρα και σαρώνουν τα πάντα. Καθαρίζουν το πριν, επενδύουν στο τώρα, ρίχνουν και ένα αισιόδοξο βλέμμα στο αύριο. Δεν θα πω τι είναι πιο σημαντικό… 

Γ.Χρυσοστόμου: «Εμένα όλα μου… είναι στα κόκκινα… και τα καλά μου και τα κακά μου»