31/1/12

Punish my senses, lose control...


Που είναι;

Ψάχνεις, αλλά δεν σε ψάχνει!
Ζητάς, αλλά δεν σου δίνει!
Θέλεις, αλλά δεν σε θέλει!
Πεινάς, αλλά δεν σε ταίζει!

Χάνεις τον έλεγχο και δεν τον βρίσκει για σένα!
Χάνεις το παιχνίδι και δεν το κερδίζει για σένα!
Χάνεις τις λέξεις και δεν τις μιλάει για σένα!
Χάνεις την αίσθηση και δεν νιώθει για σένα!

30/1/12

Δεν ξέρω αν γυρίσω...


Σκόρπια απώλεια

Στο χάσιμο και στην φλόγα της επιστροφής,
στο πισωγύρισμα και στην ταπεινή εικόνα της αδυναμίας του...
Στο γελοίο χθες, στο αστείο σήμερα, στο χαζοχαρούμενο αύριο...
Σε ό,τι σκεπάζει το κορμί, σε ό,τι το απογυμνώνει...
Στα αμέτρητα "δεν", στα απαγορευτικά "μην", στα αλαφροίσκιωτα "θα"...
Αφήνω την σιωπή μου να περάσει το πέπλο της.
Σαν τούλι φτιαγμένο από υπομονετικές και ξάγρυπνες κλωστές,
σαν ταφτά από μακρινό και ξεχασμένο ύφασμα!

28/1/12

You used to lift me up....

AGAIN από ACHIVE!!!!

Η ίδια αλλαγή...

Όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες!
Όλες οι ώρες της μέρας δεν είναι ίδιες!
Αυτό που σε ανεβάζει, σε ρίχνει!
Αυτό που σου λείπει, το διώχνεις μακριά!
Αυτό που σε πάει στην αρχή, το οδηγείς στο τέλος!
Αυτό που παύει να υπάρχει, το ξαναγεννάς από το πουθενά!
Άρχισα να βρίσκω τη λύπη, μόλις θυμήθηκα ότι η χαρά κρατά συνήθως λίγο!
Άρχισα να βρίσκω την ευτυχία, μόλις σκέφτηκα ότι δεν είμαι δυστυχισμένη!

27/1/12

Όταν μαθαίνεις να χάνεις... ξέρεις να ξαναζητάς!



Το μότο της εβδομάδος; Μια φωνή από το υπερπέραν; Η συμβουλή του υποσυνείδητου; Φιλοσοφημένη ρήση κάποιου μεγάλου άνδρα; Ένα ξαφνικό γεγονός που έφερε ανατροπή;
Ή απλά μια διαπίστωση που προέκυψε από την πολλή σκέψη;
Ό,τι κι αν είναι... πονάει αρκετά, αξίζει όσο όλο το χρυσάφι του κόσμου, με ρίχνει και με ξανασηκώνει, με βαφτίζει με ζωή, μου ανάβει καινούριες φλόγες!
Ό,τι έχασα... έχασα! Ό,τι ξόδεψα... ξόδεψα! Τώρα... ζητάω ξανά!
Και ευτυχώς η ζωή έχει κρατημένα πολλά θαυμαστά για να μου δώσει!

20/1/12

Friday... I' m in love!!!!!


Πάει λίγος καιρός, που τις Παρασκευές ερωτεύομαι!
Που τις λαχταράω πριν φτάσουν, που τις αφήνω πίσω με νοσταλγία!
Που μου θυμίζουν ότι έρχεται Σ/Κ, που με κάνουν και ξεχνώ τα κακά σημεία της υπόλοιπης εβδομάδας!
Πάει λίγος καιρός που οι Παρασκευές μ' ερωτεύονται!
Που μου φέρνουν όμορφα πράγματα, που μου επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις!
Που με υποδέχονται με γενναιοδωρία, που δεν μου χαϊδεύουν τ' αυτιά, απλά με πορώνουν!
Σε αυτές τις Παρασκευές, ελπίζω ακόμη...

18/1/12

Και τώρα πως φεύγουνε...



"Αυτά είναι τα δύσκολα, αυτά είναι τ' αδύνατα
να πεις για μια φορά "δεν γυρίζω αληθινά"
Αυτά είναι τα δύσκολα, αυτά είναι τ' απίστευτα
να πεις για μια φορά "θα τραβήξω αντίθετα"

Δεν ξέρω ν' απαντήσω! Μ' αρέσουν ή όχι τα δύσκολα? 
Μπορώ να φεύγω ή μπορώ μόνο να μένω;
Μπορώ να ξεπερνάω ή μπορώ να περιμένω; 
Μπορώ να προσπερνάω ή μπορώ να διαγράφω;
Κάθε φορά είναι αλλιώς! Κάθε νέα φορά είναι αλλιώτικη από την παλιά!
Δεν είναι εύκολο να απαντάς στον εαυτό σου, όπως στους άλλους! 
Δεν είναι εύκολο να τσακώνεσαι μαζί του για όλα και να πρέπει στο επόμενο δευτερόλεπτο να τον συγχωρέσεις!
Τώρα τελευταία του πηγαίνω κόντρα και καμιά φορά, όταν είμαι άσχημα, με αφήνω να παρεκτραπώ αλλά ζυγισμένα! Μετά ξανά στην κόντρα! Η κατάληξη; 
Ελπίζω να φανεί κάποια στιγμή!!!


13/1/12

Παρασκευή και 13... κι άλλο κακό να μη μας βρει!!!!


Όχι ανοιχτά ψαλίδια, όχι μαύρες γάτες, όχι ανοιχτές ομπρέλες μέσα στο σπίτι, όχι σπασμένοι καθρέφτες τη νύχτα......! Νομίζω ότι πάει πολύ! Δεν είναι οι μέρες γρουσούζικες, αλλά εμείς, οι άνθρωποι με τις ατέλειες, τις προκαταλήψεις και τα κολλήματα μας! Θα κόψω τις γέφυρες με τη γρουσουζία ως εξής:

Θα κλείσω απαλά τα μάτια!
Θα βουλώσω αρμονικά τα αυτιά μου!
Θα αρνηθώ να "φάω" ό,τι μου "σερβίρουν" εύκολα!
Θα πάψω να μυρίζω το κακό που έρχεται!
Θα αποφύγω να αγγίξω όποιον έχει αρνητική ενέργεια!


11/1/12

Get a life... αλλιώς ψάξε το "ησυχαστήριο" σου!


Στη δουλειά μας δεν είναι ντροπή να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων! Καμιά φορά όμως, χτυπάει εκείνο το κουδουνάκι στο βάθος και νομίζεις ότι έχεις παρατημένα τα δικά σου στην τελευταία γωνία, καταχωνιασμένα στο τελευταίο συρτάρι, γενικώς στα αζήτητα! Λοιπόν, κάθε φορά που θέλω να πάρω απόσταση από όλους και ο εαυτός μου (και ο Μάριος) μου λένε: Get a life... πάω στο "ησυχαστήριο" μου και πιάνω τον παλμό της δικής μου ζωής! Είναι κοντά στο σπίτι μου, δίπλα στη θάλασσα, μέσα στα στενά όρια της λογικής μου, μέσα στα απέραντα βάθη του μυαλού μου! Κάθομαι στο παγκάκι με τον τρόπο που βολεύομαι! Δεν χρειάζεται να μιλάω! Δεν χρειάζεται να προσέχω! Δεν χρειάζομαι βοήθεια! Μόνο χάνομαι... σ' αυτό που υπάρχει μπροστά μου: ατέλειωτος ορίζοντας, Γη, Ουρανός και τα πόδια μου ελεύθερα να πατήσουν ή να πετάξουν! Όταν αρχίσει η ησυχία εντός μου, τότε ξέρω πως έχει έρθει η ώρα να γυρίσω σπίτι, αλλά με μια διαφορά: Έχω πάρει το δρόμο για τη ζωή μου! Μέχρι να ξαναβγώ πάλι από αυτήν και να αναζητήσω την γαλήνη ξανά και ξανά!

7/1/12

Μου ήρθε ξαφνικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Ναι γράφτηκα κι εγώ (όχι Κινέζικα) σ' εκείνο το ρημαδιασμένο το facebook που η μαμά μου το τονίζει στην λήγουσα, που το ανοίγεις σήμερα και άυριο οι ανακοινώσεις έχουν φτάσει στο θεό και δεν έχεις χρόνο να ανατρέξεις εκτενώς σε κάθε ανάρτηση, που οι φίλοι σου πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, που μπορείς να ανακοινώνεις αν έφαγες, κοιμήθηκες, δούλεψες, βρήκες γκόμενο, που μπορείς να εκθέτεις εσένα, τη δουλειά σου, τα χόμπυ σου, που μπορείς να "μοιράζεσαι" τις σκέψεις σου τις καλές και τις κακές, διότι όλοι είναι περίεργοι να μάθουν το λίγο ή το πολύ σου, που μπορείς να φαντάζεσαι ότι έχεις την εξουσία του γιατί ανεβάζεις στον "τοίχο" σου ή στους "τοίχους" των άλλων ό,τι θες (χωρίς να ρωτάς αν οι άλλοι θέλουν!). Anyway, έχει fun, είναι γρήγορο, άμεσο και ίσως το αγαπήσω με τον καιρό ή και σύντομα απλά γιατί θα με βοηθήσει εκτός από το να αναθερμάνω ξεχασμένες σχέσεις και να γνωστοποιώ συνεχώς την επαγγελματική μου καθημερινότητα... να μειώσω το λογαριασμό του κινητού μου, την πιθανότητα καρκίνου από τις άπειρες ώρες στο ακουστικό κλπ κλπ κλπ!

Το τραγούδι.... παρεμπιπτόντως επειδή ο Tricky αρέσει σε έναν φίλο (εκείνος λέει ότι είμαστε γνωστοί-εγώ λέω πως τείνουμε στην φιλία όποτε καθόμαστε για ρακές!!!!)

6/1/12

Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός!!!!!!!



Τραγούδι για τις νύχτες Σαββάτου που θα έρθουν...

"...στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί,
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί..."

Που πήγαν όλα τα φώτα, που πήγαν όλες οι αγάπες, που πήγε όλη η πόλη?
Με λίγη βροχή, λίγο κρύο παραπάνω, λίγη μαζεμένη μελαγχολία από τη λήξη των γιορτών, το τέλος των τριημέρων, το τέλος των καταιγιστικών θετικών σκέψεων... στριμωχτήκαμε πάλι στα μικρομέγαλα σπίτια μας, με τις αγωνίες μπλεγμένες στα βλέμματα που ανταλλάσσουμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον από τον καναπέ στην πολυθρόνα και τούμπαλιν! Δεν ξέρω τι είναι πια πιο βολικό... τα ήσυχα βράδια ή οι ήσυχες συνειδήσεις? Τι από τα δύο έχουμε περισσότερη ανάγκη τελικά? Να μην έχουμε προβλήματα ή να έχουμε τα προβλήματα μας λυμμένα?
Η γιαγιά μου, μου ευχήθηκε φέτος Καλη Χρονιά κάπως έτσι: 
"Αγάπη και όλα τα λεφτά να γίνουν πλατανόφυλλα"! 
Εκείνη ξέρει τη δύναμη των συναισθημάτων, έχει ζήσει σε άλλη εποχή, με άλλες αξίες και δεν την νοιάζει αν το μεσημεριανό θα έχει σαλάτα ή όχι, αν θα φορέσει την ποδίτσα της ραμμένη ή καινούρια! Λέει επίσης πως όλα τα σώζει ο έρωτας! Δεν το λέει έτσι ακριβώς, αλλά το υποννοεί! Δεν ξέρω! Μπορεί ναι, μπορεί και όχι! Εγώ λέω πως μόνο η μουσική μπορεί να μας σώσει! Άλλοτε οι νότες, άλλοτε οι στίχοι, άλλοτε ο θόρυβος που κάνει μέσα μας ή η θραύση που κάνει στους γύρω μας και τους στέλνει κοντά μας ξανά!

5/1/12

Είπα να φύγω... αλλά τελικά έμεινα... κόκκαλο!



"Γεννήθηκα στην κιβωτό μαζί με τ' άλλα ζώα!!!!!!!"
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πάλευα με τα παπλώματα από τις 7.00, δεν είναι μόνο τα νεύρα καθώς έψαχνα ταξί μέσα στο κρύο, δεν είναι μόνο η τσαντίλα που πήγα για τρίτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα... είναι που δεν έκανα τη δουλειά μου τελικά και για πολλοστή φορά χάλασα το κάρμα μου βρίζοντας το ελληνικό δημόσιο, τους φορείς του και το γραφειοκρατικό κακό συναπάντημα του! Δ/νση Συγκοινωνιών Δυτικής Θεσσαλονίκης ώρα μηδέν! Άλλα μου είπαν την προηγούμενη Πέμπτη, άλλα χθες και άλλα σήμερα! Θέατρο παραλόγου? Το κλουβί με τις τρελές? Ή απλά η καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη? Η ερώτηση είναι φυσικά ρητορική! Για όλα όμως υπάρχει ένας σκοπός! Η πρώτη σοβαρή σκέψη της ημέρας? Πάρε από τη ζωή αυτό που έχει να σου δώσει! Ακόμη κι αν είναι τσιγγάνικοι αμανέδες μέσα σε ένα βιαστικό λεωφορείο γεμάτο σκόνη και λάσπες! Κάπου ανάμεσα στο "Άρχισαν τα όργανα να παίζουνε για μένα" και στο "Μ' αφήνεις μόνο και πεθαίνω" κατάλαβα πως μαζί με το πρωινό ξύπνημα είχα φορτωθεί και μια καινούρια περιόδο φιλοσοφικής φαγούρας, η οποία με έσπρωξε ξανά εδώ... στο μεταμοντέρνο "χαρτί" του blog με το σύγχρονο "μολύβι" μου, τα πλήκτρα!

3/1/12

Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει...



Θα πάμε κόντρα και όπου βγει
Στου χρόνου την καταστροφή
Ό,τι αξίζει θα σωθεί
Τα χωριστά ή το μαζί
Υπάρχει πάντα ένας δεσμός
Που μας πληγώνει διαρκώς
Μα εμείς θα πάμε και όπου βγει
Κοντρά σε κάθε λογική

Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή
Από τον έρωτα ως την καταστροφή
Υπάρχει κόντρα στο μυαλό και στην ψυχή
Μα εμείς πετάμε, γκρεμιζόμαστε
Ξανά ερωτευόμαστε και πάμε απ’ την αρχή

Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα! Το μόνο που με κρατάει βουτηγμένη στην αισιόδοξη πλευρά της ζωής είναι η δύναμη μου! Αστείρευτη και πασπαλισμένη με άχνη από κουραμπιέδες, χρυσόσκονη από όνειρα, αγιασμένο νερό από ευχές που έπεσαν φέτος βροχή! Δεν θέλω να αλλάξω κάτι το 2012... θέλω να αλλάξω τα πάντα! Να γίνω απελπιστικά διαθέσιμη, αλλά εξαιρετικά επικεντρωμένη σε μένα! Να δώσω αγάπη σε ανθρώπους που την αντέχουν, να πάρω τα "δώρα" τους με ταπεινότητα και να πορευτώ με ευγνωμοσύνη! Να κάνω ένα βήμα πιο κει και να ζήσω με την ψυχή μου κι όχι με τη λογική μου! Μετά το ανελέητο σκωτσέζικο ντουζ της Πρωτοχρονιάς, τις "πόρτες" που έκλεισαν, τα "παράθυρα" που άνοιξαν, τον πονοκέφαλο από το ατέλειωτο ρεβεγιόν, τη φιλοσοφική διάθεση της παρέας που μας κάθισε στον καναπέ για ώρες ακουμπώντας τα πέλματα στο καλοριφέρ, τα ποτήρια που γέμιζαν και άδειαζαν σαν να ήταν τρύπια, οι μνήμες που ξεχύθηκαν και έκαναν το κομμάτι τους, οι επιστροφές που βρήκαν το δρόμο τους αλλά ποιος ήταν εκεί για να τις υποδεχθεί? Όλα με έπεισαν για κάτι... πως το 2012 δεν χρειάζεται πολλά λόγια, ούτε πολλές πράξεις... θέλει απλά να είμαι εδώ για να αρπάζω τις ευκαιρίες, για να αναγνωρίζω το τέλειο -αν υπάρχει-,  για να αντιλαμβάνομαι αυτό που μου αξίζει να ζήσω!

2/1/12

Νέα χρονιά με αληθινή μουσική...


Από 9 Ιανουαρίου και κάθε μέρα, Δευτέρα έως Παρασκευή τα πρωινά μου, θα ξεκινούν από την συχνότητα του 89 Rainbow στις 7.00 ακριβώς! Στις 8.00 θα με συναντά στο studio ο Νίκος Τερζόγλου για ένα διπλό παρεάκι μέχρι τις 9.00! 9.00-11.00 ο Νίκος Τερζόγλου θα μένει μόνος με πολλή μουσική!

Είναι ωραίο να ξεκινάς τη μέρα με πραγματικά... αληθινή μουσική!