29/2/12

Hate me today, hate me tomorrow...


Σήμερα το πρωί, έπαιξα αυτό το τραγούδι στο ραδιόφωνο και είπα μετά στο μικρόφωνο πως δεν χρειάζεται να απαιτούμε να μας μισούν για να γλιτώσουμε από τύψεις για κάτι κακό που τους κάναμε! Μπορεί και να είχα δίκιο την ώρα που το έλεγα, μπορεί και όχι. Ήταν άλλωστε της στιγμής!
Χθες έκανα μια κακή σκέψη και έφτανε για να θέλω να με μισεί κάποιος προκειμένου να εξαγνιστώ. Έχει πάει μεσημέρι και νιώθω ακόμη την ψυχή μου βαριά. Γιατί; Γιατί εκτός από την κακή σκέψη, υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσα να κάνω και δεν τα έκανα όταν έπρεπε! Έκανα άλλα, δευτερεύοντα, ασήμαντα και χωρίς κανένα ιδιαίτερο νόημα απ' ότι φάνηκε! 
Δεν ξέρω αν η θλίψη είναι επόμενο των σκέψεων μας ή απλά μια αίσθηση που νιώθουμε ενστικτωδως, έτσι όπως αλλάζουν οι μέρες και μας επιβαρύνουν οι συνθήκες! Δεν ξέρω αν η πίκρα είναι κοντά με τη θλίψη ή είναι κάτι πιο σύνθετο, βαρύ και σκοτεινό που πρέπει να στο τραβήξει κάποιος για να φύγει! 
Αυτό που ξέρω είναι πως όταν φτάσεις στο σημείο να θες να ορίσεις τα απροσδιόριστα, έχει αρχίσει να χτυπάει εκείνο το καμπανάκι που λέει "Θέλω να φύγω, να πάω αλλού..."! Που; Ας μην το σκαλίσω και αυτό σήμερα!

22/2/12

System of a down... στην αξιο-μνημόνευτη Ελλάδα!!!



I cry when angels deserve to die...

Στην καθημερινή μας "αυτοκτονία" απο δω και πέρα θα συναντάμε τα κλασικά...
Διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια... "απόγονους" μιας απελπισμένης κοινωνίας!
Νομοσχέδια και μέτρα... "απόγονους" ενός ευρωπο-κρατούμενου μνημονίου!
Αρμόδιους "σκύλους" με ελαστικό λουράκι... απόγονους σημαντικών "λύκων" που μας άφησαν χρόνους!

20/2/12

Love, violent love!!!!


Όταν φρικάρει ο σκληρός δίσκος στο Pc σου, το φέρνεις σε μια πρότερη κατάσταση!
Όταν τα παίζει η ψυχή σου, την επιστρέφεις σε μια προηγούμενη ανώδυνη κατάσταση!
Όταν τρελαίνεται ο κόσμος που σε περιβάλλει καθημερινά, τον μεταφέρεις σε ένα αθόρυβο παράλληλο σύμπαν!
Κι όλα αυτά είναι αγάπη, είναι από αγαπή, είναι για την αγάπη!

17/2/12

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ... όταν θυμάσαι πως υπάρχω!


Χαμένη αξιοπρέπεια, χαμένα όνειρα, χαμένες προσδοκίες! Εκθέματα κλέβονται πρωί με την αυγή, έθνη αφανίζονται για το γαμώτο καλομαθημένων Υπουργών σε φαρδιές καρέκλες, ιστορίες γράφονται στους δρόμους με λάθος τρόπο και τις νύχτες φοβάσαι να κοιμηθείς, γιατί δεν ξέρεις όταν ξυπνήσεις... αν θα μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο και να πεις "Καλημέρα"! Συνηθίσαμε τώρα! Μάθαμε να βλέπουμε την αντικειμενική αλήθεια με τα υποκειμενικά μας μάτια! Μάθαμε να ακούμε την αλήθεια, χωρίς να αντιδράμε, αναζητώντας ωραία ψέματα για να θάψουμε απαλά τη θλίψη μας! Μάθαμε να αγγίζουμε την αλήθεια και να μην νιώθουμε πόνο, αλλά κάτι σαν τσίμπημα που φέρνει αργό θάνατο! Καλά να πάθουμε λοιπόν.... !!!! "We are all Greek now" αλλά δεν ξέρω για πόσο!

16/2/12

My mistakes were made for you...


Κι αν στις αγαπές παραδεχόμαστε ότι τα λάθη μας φτιάχτηκαν για να πέσουμε πάνω σε ανθρώπους που θα μας κάνουν να τα απαλύνουμε,
στις δύσκολες κοινωνικές στιγμές... οι άνθρωποι δεν μας κάνουν να τα ξεχνούμε, αλλά να βαραίνουμε ακόμη περισσότερο!


6/2/12

I Love the way,the way you move the way you walk inside the room...



Σήμερα δεν έχει ποίηση... παρ' όλο που έχει βροχή! Ναι... έχει πολλή βροχή και αμέτρητα σύννεφα και σχεδόν καθόλου φως και λούμπες με νερό παντού και ομπρέλες που σχολαστικά συγχέονται η μία με την άλλη πάνω στα πεζοδρόμια και μπότες, μποτάκια, γαλότσες που προχωρούν βιαστικές να βρουν υπόστεγο ή σπίτι ή γραφείο ν' αράξουν ζεστά! Ζέστη; Δύσκολα! Πόσοι να έβαλαν πετρέλαιο ή φυσικό αέριο αυτή την εβδομάδα; Μακάριοι οι έχοντες ξυλόσομπα ή aircondition! Μακάριοι οι έχοντες αγάπη, αγκαλιά και αισιοδοξία! Είναι φοβερό πως ο βηματισμός κάποιου μπορεί να μας ταιριάζει ή όχι, να μας στοιχειώνει ή όχι, να μας ταξιδεύει ή όχι, να μας θυμώνει ή όχι. Ανάμεσα στους βηματισμούς υπάρχουν και στάσεις... για τσιγάρο στο μπαλκόνι, για καφέ στην κουζίνα, για f/b, twitter, socialmedia-σμους! Αυτά τα βήματα μέσα σε στενά σαλόνια, απέναντι σε "τυχερές" μπαλκονόπορτες... μου είναι από σήμερα ξένα!

3/2/12

Είναι τ' άδικο στο σώμα κι η φωνή για να μιλάς και πάμε...


Κορμί της Γης

Το κράτησα στο πάτωμα για να κλάψει!
Το ξάπλωσα σε θέσεις κάμποσες για να σταθεί!
Το λάτρεψα στα υψώματα του για να πετάξει!

Τώρα αγγίζω πάνω του τα στέρεα δάκρυα της φυγής του...
Ποιος θα μου πει πως κάνω λάθος;
Ποιο κορμί ακούει συμβουλές;

2/2/12

Senor, por favor


Σκέψη στο πουθενά

Έχει ξεκινήσει το ταξίδι
με τις πλουμιστές φορεσιές
με τα πλατιά χαμόγελα
με τις χαρούμενες νότες...
Έχει γίνει η πρώτη στάση
στις αβάσταχτες μνήμες
στις υπέρογκες λύπες
στις πνιγμένες αλήθειες...