18/7/15

Μόνο έτσι.




Θα συναντιόμαστε σαν καλησπέρες από θλίψη
να ενώνονται οι φόβοι μας
να σβήνουμε τον χρόνο.

Και θα χανόμαστε σαν καληνύχτες από βροχή
για να μη μοιάζουμε μ' εξάρτηση
για να λύνονται τα δεσμά μας.

Θα μιλάμε σαν νότες από μελαγχολικά τραγούδια
για να θυμάσαι τις φωνές μου
για να θυμάμαι τις σιωπές σου.

Θα φεύγουμε σαν δρόμοι με παράλληλες πορείες
να ‘μαστε δίπλα δίπλα
να μην πέφτουν τα άσχημα όνειρα μας το ένα πάνω στ’ άλλο.

Θα ζούμε σαν γράμματα που δεν φτάνουν στον παραλήπτη τους
μήπως και ξεχαστούμε
μήπως κι αλλάξουμε ζωή.

Θα πετάμε σαν πουλιά που δεν ρισκάρουν μια φυγή
λες και τα φτερά θα ‘ναι κομμένα
λες κι ο αέρας θα μας πνίγει.

Θα λαχταράμε σαν διψασμένοι που ζητούν νερό
κι ίσως μια νύχτα ελευθερωθούμε
κι ίσως οι σκέψεις ανταμώσουν.

Μα πάντοτε…
στις συναντήσεις και στις φυγές…
μόνος εσύ κι εγώ σαν πάντα μόνη.
Μόνο έτσι.

Ε.Σ. (Από τις "40 Δαγκωμένες Αλήθειες")