3/1/12

Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει...



Θα πάμε κόντρα και όπου βγει
Στου χρόνου την καταστροφή
Ό,τι αξίζει θα σωθεί
Τα χωριστά ή το μαζί
Υπάρχει πάντα ένας δεσμός
Που μας πληγώνει διαρκώς
Μα εμείς θα πάμε και όπου βγει
Κοντρά σε κάθε λογική

Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή
Από τον έρωτα ως την καταστροφή
Υπάρχει κόντρα στο μυαλό και στην ψυχή
Μα εμείς πετάμε, γκρεμιζόμαστε
Ξανά ερωτευόμαστε και πάμε απ’ την αρχή

Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα! Το μόνο που με κρατάει βουτηγμένη στην αισιόδοξη πλευρά της ζωής είναι η δύναμη μου! Αστείρευτη και πασπαλισμένη με άχνη από κουραμπιέδες, χρυσόσκονη από όνειρα, αγιασμένο νερό από ευχές που έπεσαν φέτος βροχή! Δεν θέλω να αλλάξω κάτι το 2012... θέλω να αλλάξω τα πάντα! Να γίνω απελπιστικά διαθέσιμη, αλλά εξαιρετικά επικεντρωμένη σε μένα! Να δώσω αγάπη σε ανθρώπους που την αντέχουν, να πάρω τα "δώρα" τους με ταπεινότητα και να πορευτώ με ευγνωμοσύνη! Να κάνω ένα βήμα πιο κει και να ζήσω με την ψυχή μου κι όχι με τη λογική μου! Μετά το ανελέητο σκωτσέζικο ντουζ της Πρωτοχρονιάς, τις "πόρτες" που έκλεισαν, τα "παράθυρα" που άνοιξαν, τον πονοκέφαλο από το ατέλειωτο ρεβεγιόν, τη φιλοσοφική διάθεση της παρέας που μας κάθισε στον καναπέ για ώρες ακουμπώντας τα πέλματα στο καλοριφέρ, τα ποτήρια που γέμιζαν και άδειαζαν σαν να ήταν τρύπια, οι μνήμες που ξεχύθηκαν και έκαναν το κομμάτι τους, οι επιστροφές που βρήκαν το δρόμο τους αλλά ποιος ήταν εκεί για να τις υποδεχθεί? Όλα με έπεισαν για κάτι... πως το 2012 δεν χρειάζεται πολλά λόγια, ούτε πολλές πράξεις... θέλει απλά να είμαι εδώ για να αρπάζω τις ευκαιρίες, για να αναγνωρίζω το τέλειο -αν υπάρχει-,  για να αντιλαμβάνομαι αυτό που μου αξίζει να ζήσω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου