5/1/12

Είπα να φύγω... αλλά τελικά έμεινα... κόκκαλο!



"Γεννήθηκα στην κιβωτό μαζί με τ' άλλα ζώα!!!!!!!"
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πάλευα με τα παπλώματα από τις 7.00, δεν είναι μόνο τα νεύρα καθώς έψαχνα ταξί μέσα στο κρύο, δεν είναι μόνο η τσαντίλα που πήγα για τρίτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα... είναι που δεν έκανα τη δουλειά μου τελικά και για πολλοστή φορά χάλασα το κάρμα μου βρίζοντας το ελληνικό δημόσιο, τους φορείς του και το γραφειοκρατικό κακό συναπάντημα του! Δ/νση Συγκοινωνιών Δυτικής Θεσσαλονίκης ώρα μηδέν! Άλλα μου είπαν την προηγούμενη Πέμπτη, άλλα χθες και άλλα σήμερα! Θέατρο παραλόγου? Το κλουβί με τις τρελές? Ή απλά η καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη? Η ερώτηση είναι φυσικά ρητορική! Για όλα όμως υπάρχει ένας σκοπός! Η πρώτη σοβαρή σκέψη της ημέρας? Πάρε από τη ζωή αυτό που έχει να σου δώσει! Ακόμη κι αν είναι τσιγγάνικοι αμανέδες μέσα σε ένα βιαστικό λεωφορείο γεμάτο σκόνη και λάσπες! Κάπου ανάμεσα στο "Άρχισαν τα όργανα να παίζουνε για μένα" και στο "Μ' αφήνεις μόνο και πεθαίνω" κατάλαβα πως μαζί με το πρωινό ξύπνημα είχα φορτωθεί και μια καινούρια περιόδο φιλοσοφικής φαγούρας, η οποία με έσπρωξε ξανά εδώ... στο μεταμοντέρνο "χαρτί" του blog με το σύγχρονο "μολύβι" μου, τα πλήκτρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου