Τραγούδι για τις νύχτες Σαββάτου που θα έρθουν...
"...στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί,
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί..."
Που πήγαν όλα τα φώτα, που πήγαν όλες οι αγάπες, που πήγε όλη η πόλη?
Με λίγη βροχή, λίγο κρύο παραπάνω, λίγη μαζεμένη μελαγχολία από τη λήξη των γιορτών, το τέλος των τριημέρων, το τέλος των καταιγιστικών θετικών σκέψεων... στριμωχτήκαμε πάλι στα μικρομέγαλα σπίτια μας, με τις αγωνίες μπλεγμένες στα βλέμματα που ανταλλάσσουμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον από τον καναπέ στην πολυθρόνα και τούμπαλιν! Δεν ξέρω τι είναι πια πιο βολικό... τα ήσυχα βράδια ή οι ήσυχες συνειδήσεις? Τι από τα δύο έχουμε περισσότερη ανάγκη τελικά? Να μην έχουμε προβλήματα ή να έχουμε τα προβλήματα μας λυμμένα?
Η γιαγιά μου, μου ευχήθηκε φέτος Καλη Χρονιά κάπως έτσι:
"Αγάπη και όλα τα λεφτά να γίνουν πλατανόφυλλα"!
Εκείνη ξέρει τη δύναμη των συναισθημάτων, έχει ζήσει σε άλλη εποχή, με άλλες αξίες και δεν την νοιάζει αν το μεσημεριανό θα έχει σαλάτα ή όχι, αν θα φορέσει την ποδίτσα της ραμμένη ή καινούρια! Λέει επίσης πως όλα τα σώζει ο έρωτας! Δεν το λέει έτσι ακριβώς, αλλά το υποννοεί! Δεν ξέρω! Μπορεί ναι, μπορεί και όχι! Εγώ λέω πως μόνο η μουσική μπορεί να μας σώσει! Άλλοτε οι νότες, άλλοτε οι στίχοι, άλλοτε ο θόρυβος που κάνει μέσα μας ή η θραύση που κάνει στους γύρω μας και τους στέλνει κοντά μας ξανά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου