Κυριακές.

Στις θύμησες θα ρίξω τις βουλές σου

αυτές που με καλούν

αυτές που με προστάζουν

Τις ώρες που δεν φαίνεσαι

στην άκρη εκεί του δρόμου

στην άκρη εκείνη τη γνώστη

που κάποτε γυρνούσες

Σαν τους κομήτες τ’ ουρανού

σαν τους γυμνούς πλανήτες

που κλέβουν Κυριακές.

Στις θύμησες θα φτάσω άμα λείψεις

μα δε θα σφίξω την γροθιά

μα δε θα με αλλάξω

Δεν είναι ώρα πια για μας

δεν είναι ώρα πια για φώτα

στιγμούλες σου ζητάω

στιγμούλες σε κερνάω

Μα τόσα μόνο θα μπορώ

να θέλω και να δίνω

όπως τις Κυριακές.

Τις θύμησες θα φέρω αν ξεχάσω

θα τις φιλέψω με φωτιές

με ονόματα καινούρια

Θα τις φιλέψω με σοδειές

από καινούρια λόγια

σα να ‘σουν χώρα μακρινή

σα να ‘σουν γη ανέγγιχτη

Που άλλο δεν ξανάδα

που άλλο δεν θ’ αγγίξω

ούτε τις Κυριακές.

Ε.Σ. (Από τις "40 Δαγκωμένες Αλήθειες")