24/1/16

Κορμί μου εσύ.




Χωρίς σχήμα
Αφημένο στο πάτωμα
Με τα δάχτυλα περασμένα γύρω γύρω
Κι ο λαιμός πουθενά.

Αν υπήρχες…
Μορφή παντού
Κάτω στρωμένα μάρμαρα
Κι οι άκρες των δαχτύλων βουτηγμένες σε σένα
Κι ο λαιμός αμέτρητα λακκάκια αναμονής
που δεν μπορεί να περιμένει.

Κύτταρα στην γέννηση τους
Αγάπες στην κορύφωση
Θέλω στη διαπασών
Και τα ξύλα πάντα στην φωτιά.

Αν δεν υπήρχες…
Ξεφτισμένες ζωές μιας ώρας
Μη αισθήματα
Αφωνία και διαφωνία μαζί
Και στάχτες που κανείς δεν θέλει να μαζέψει
ούτε να γεννηθεί απ' αυτές.

Ε.Σ. (Από τις "40 Δαγκωμένες Αλήθειες")


1 σχόλιο:

  1. Πνοη

    Εφυγες γλυκια πνοη,
    ψαχνωντας αρωμα ανοιξης.
    Ταξιδευεις και παλι,
    μεσα σε εποχες.

    Γυρισες αιωνια πνοη,
    μυριζεις καλοκαιρι.
    Γυρισες θαλασσες και στεριες,
    βρηκες τον καιρο.

    Θανατο μυριζεις,
    ζωη φερνεις,
    λουλουδι και αερα,
    μητερα γη και πατερας ουρανος.

    Ερωτευσαι και παλι,
    ολα τα αστερια,
    ολους τα ηλιοβασιλεματα,
    γυρευεις την ζωη πιο βαθια.

    Φευγεις και γυριζεις,
    πνοη και αγαπη,
    ερωτα και ζωη,
    χιλια τραγουδια ξερεις.

    Προσμενω τον ατελειωτο ουρανο,
    με ταξιδευεις ξανα και ξανα,
    βρισκω το βουνο και την κοιλαδα,
    ζω μαζι σου.

    Ζωη εισαι, σε καιρο που πρεπει,
    ερωτας εισαι, υπεροχο γυναικειο σωμα.
    Και ονειρευομαι, και ελπιζω,
    και η επομενη μερα ερχεται.

    Αλλο ενα της στιγμης...
    Καλο βραδυ...
    Ωραια η εκπομπη σου...

    Καλυνηχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή