Της Κυριακης τα ζορια!

Ζέστη, ησυχία και όνειρα που δεν κοστίζουν...


Στην πυρά του καύσωνα τα πράγματα είναι δύσκολα κυρίως τα Σαββατοκύριακα!
Ώρες ατέλειωτες στην μπανιέρα ή ώρες ανάρπαστες στην παραλία αν είσαι από τους τυχερούς!
Για τους άτυχους... γιατί πάντα προνοούμε υπέρ των αδυνάτων... η επιβίωση στην πόλη είναι Γολγοθάς!

Μοιάζεις λίγο με παγωτό χωνάκι, λίγο με κερί που έφτασε στο τέλος του, τέλος πάντων βρίσκεσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και δεν υπάρχει πολύς λαός να ακούσει την γκρίνια σου, αφού ανήκεις στην μειοψηφία. Για το μόνο που μπορείς να χαίρεσαι είναι για τους άδειους ήσυχους δρόμους, για τα φανάρια που δεν έχουν κανένα νόημα (μπορείς να τα αγνοήσεις ποικιλοτρόπως), για τα καφέ που έχουν άπλετες θέσεις να σε φιλοξενήσουν και φυσικά για τη χαλαρή συγκοινωνία. Η διαδρομή με το αστικό είναι κάτι σαν βόλτα με το τρένο στην πόλη. Το τρένο που δεν έχουμε, αυτό που θα θέλαμε να έχουμε. Κι ενώ διαπιστώνεις όλα αυτά τα καλά, διαπιστώνεις συνάμα και τα κάκιστα... μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα. Και ο τελευταίος των Μοϊκανών απλώνει το κορμί του σε καμιά ημιδροσερή πισίνα και πίνει το mohito του με ύφος πολλών καρδιναλίων, πείθοντας τον εαυτό του συνειδητά πως έχει κάνει τη σωστή επιλογή στον ανυπόφορο καύσωνα.

Μα σαν την παραλία δεν έχει... κι αν λεφτά δεν έχει... μπορεί κανείς να βαφτίσει τα πάντα όλα παραλία. Η φαντασία είναι το πιο όμορφο όπλο του ανθρώπου! Πηγαίνεις όπου θες, όποτε θες, με όποιον θες και κάνεις ότι θες. Δεν είναι ακριβά τα εισιτήρια, δεν τσακώνεσαι με κανέναν για το που θα πάτε τελικά, δεν έχει κίνηση μέχρι να φτάσεις, επομένως δεν έχεις νεύρα, τρως και πίνεις ότι θες χωρίς να αγχώνεσαι για το πορτοφόλι σου και φυσικά αν το αλκοόλ είναι περισσότερο από το αίμα που κυλά στις φλέβες σου δεν κινδυνεύεις από αλκοτέστ, ούτε από καρδιακή προσβολή λόγω του πιώματος.

Μπορείς να κάνεις όσα έκτροπα λαχταράς και μετά να τα ξεχάσεις με ευκολία, γιατί κατά βάθος όλα είναι στο μυαλό μας!

Απλά καθημερινά πράγματα, που λύνονται ως δια μαγείας.
Αλήθεια, τι θέλει ο άνθρωπος? Ένα ταξίδι όπως το έχει φανταστεί...


Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγος χρόνος στον καναπέ κοιτάζοντας το ταβάνι!
Τι ταβάνι? Δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι... το δικό σου!