Τα Χριστούγεννα, η διεθνής φήμη της Ελλάδας, η ανοιχτή μου καρδιά... έβγαλαν την αγγλική μου υπεροχή right here, right now!
Στην πόλη έχουμε... την Πόλη των Χριστουγέννων στη ΔΕΘ, Παγοδρόμιο στην Πλατεία Αριστοτέλους, το χωριό του Αη Βασίλη στο Μύλο (κάτι μου διαφεύγει, αλλά θα είναι από τη νύστα και πάλι). Τουτέστιν χαρά και γιορτή παντού, παιδικά χαμόγελα, κασκόλ και λουκουμάδες, ζεστό σαλέπι και κουλούρια, άντε στην καλύτερη περίπτωση coffee time σε καμία καφετέρια! Λοιπόν, τι ωραίο έχουν τα Χριστούγεννα? Μια fake, αναγκαστική, χαριτωμένη εικόνα που όπως και δήποτε όλοι πρέπει να τη θέλουμε και να είμαστε μέσα στην τρελή χαρά! Τι λείπει? Η ωραία πλευρά της αγάπης, η χαρά της νοσταλγίας, η ζεστασιά της επαφής, η σπιτική αγκαλιά, η μυρωδιά από τον φούρνο, οι λέξεις από οικεία χείλη, οι γεμάτες στιγμές που ξεπερνούν τον χρόνο, τα καινούρια σχέδια χωρίς δόλο, μια κάρτα σταλμένη σε ανθρώπους που δεν ξεχνάμε, μια κίνηση στοργής σε ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε, μια στάση μπροστά στη θάλασσα αφήνοντας στα κύματα ότι προκάλεσε τον θυμό, τον αρνητισμό, την κακή μας διάθεση!
Κάπως έτσι κατέληξα στην ευχή του 2012 και την παραθέτω με περηφάνια:
Εύχομαι φέτος να μη γράψετε γράμμα στον Άγιο Βασίλη... να μην χρειάζεστε τόσα πολλά ώστε να ξοδευτούν άπειρες κόλλες χαρτί! Ένα πράγμα μας αξίζει αληθινά, ένα πράγμα έχουμε πραγματική ανάγκη: ΕΠΑΦΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου